Een stabilisatiemethode voor chronisch getraumatiseerde kinderen
Informatie voor ouders en opvoeders
Het doel van traumastabilisatie is om kinderen zo snel mogelijk te stabiliseren en behandelen en indien nodig voor te bereiden op therapeutische traumaverwerking
Wat zijn de gevolgen van een trauma?
Kinderen kunnen heel verschillend reageren op traumatische gebeurtenissen. Het kan zijn dat een kind getraumatiseerd raakt. Kinderen hebben in het dagelijks leven dan nog veel last van hun trauma’s en deze trauma’s kunnen chronisch en complex zijn. Kinderen kunnen bijvoorbeeld heel boos of heel angstig zijn. Ze ervaren veel stress, waardoor ze de hele dag door alert zijn op gevaar. Of ze zijn juist erg afwezig, er kan zelfs dissociatie optreden. Vaak zijn er problemen in het omgaan met emoties, hebben kinderen een laag zelfbeeld of problemen in de hechting. Het komt veel voor dat kinderen nog niet kunnen of willen praten over de dingen die ze hebben meegemaakt.
Waarom traumastabilisatie?
Het doel van deze methode is om getraumatiseerde kinderen zo snel mogelijk zover te krijgen dat ze aan traumaverwerking kunnen beginnen. Daarbij wordt er gebruik gemaakt van de werkwijze ‘Slapende honden? Wakker maken!’ van Arianne Struik. Er wordt een analyse gemaakt van de barrières die uw kind heeft, waardoor er nog niet met traumaverwerking gestart kan worden. Op basis van de analyse wordt een plan gemaakt op welke manier het kind het beste gestabiliseerd kan worden en wanneer er met traumabehandeling gestart kan worden.
Voor getraumatiseerde kinderen is het heel belangrijk dat ze weer veiligheid gaan ervaren in hun leven. Een groot deel van het helen en herstellen van trauma moet plaatsvinden in de directe omgeving van het kind. De hulp aan het kind wordt daarom ingezet in de woonsituatie van het kind. Ook wordt aan de opvoeders uitgelegd en geleerd hoe ze met het vaak ingewikkelde gedrag om kunnen gaan. We noemen dit trauma-sensitief werken. Bij trauma-sensitief werken herkennen de mensen om het getraumatiseerde kind heen de impact van het trauma en de tekenen van de traumatische stress en weten ze er op een goede manier op te reageren. Hierdoor gaan kinderen zich bij hun opvoeders weer veilig voelen en hun gedrag zal stabiliseren. Na stabilisatie kan EMDR ingezet worden. De mogelijkheden om uw kind te verwijzen zullen wij met u bespreken.
De rol van opvoeders – coaching on the job Uiteraard wordt u, indien uw kind niet thuis woont, als ouder betrokken bij de behandeling om er samen voor te zorgen dat uw kind zich verder op een gezonde manier kan ontwikkelen en stabieler in het leven staat. Als ouder krijgt u tevens psycho-educatie zodat u weet wat er met uw kind aan de hand is en hoe u uw kind kunt helpen.
De huidige opvoeders krijgen een grote rol in het traumastabilisatie traject. We starten met uitleg en psycho-educatie. Dit zorgt meteen voor motivatie bij u als opvoeder. De jeugdzorgwerker werkt gericht aan concrete doelen en interventies, gericht op het kind en de rest van het systeem. De jeugdzorgwerker zal met het kind aan het werk gaan, maar er wordt voornamelijk ingezet op coaching van de opvoeders zodat de opvoeders de geleerde tools zelf in de praktijk kunnen brengen. Er wordt intensief met het kind gewerkt aan het herkennen van emoties en het versterken van het zelfbeeld. Getraumatiseerde kinderen hebben vaak moeite om hun gevoelens te herkennen. Om die reden starten we soms bijvoorbeeld eerst met sensopathisch spel om de lichaamsbeleving te stimuleren. Kinderen moeten soms letterlijk eerst weer leren voelen in hun lijf. Tevens is er een “traumastabilisatie map” ontwikkelt die vol tools staat om kinderen te helpen met leren voelen, emoties uiten, helpen ontspannen, veiligheid te ervaren, de hechting te bevorderen et cetera.
Levensverhaal
Onderdeel van deze module is ook dat er toegewerkt wordt naar een levensverhaal (zie workshop levensverhaal) voor het kind om de trauma’s te verwerken waarin de traumatische ervaringen benoemd worden en ouders de boodschap aan hun kind geven dat hun kind hier niets aan kon doen. Kinderen zijn namelijk erg geneigd om zichzelf de schuld geven van moeilijke situaties. Door deze methodiek krijgen kinderen toestemming om hun trauma’s te verwerken en worden zij ontschuldigd. Dat leidt tot duidelijkheid, rust, erkenning en veiligheid voor het kind.